Spelende honden maken hun tweevoeters blij! Geen twijfel mogelijk – het is leuk om te zien hoe onze viervoeters rennen, jongleren of rond een stuk speelgoed trekken. Daarnaast kom je vaak in gesprek met de eigenaar van je speelpartner. Als alles past, is het een allround ontspannen happening. Maar de vraag is, moet een hond spelen, of hoe vaak? Steeds weer kom je hondenbezitters tegen die totaal spijt hebben van een andere hond wiens baas hem om wat voor reden dan ook niet wil laten spelen. Maar dat niet alleen: toen mijn teef door een blessure aan de lijn moest, ontmoetten we een hondeneigenaar die wilde dat haar teef met de mijne aan de treklijn speelde. Afgezien van het feit dat ik dat eigenlijk niet zou doen, legde ik haar uit dat de mijne nu niet speelde. Waarop de eigenaar zich in alle ernst verontschuldigde tegenover haar eigen hond dat ze niet met de mijne kon spelen…
Wie speelt er eigenlijk?
Puppy’s en jonge honden spelen veel. Omdat ze intraspecifiek sociaal gedrag oefenen in games met geschikte partners. Later ziet de speelvreugde van de viervoeters er heel anders uit. Enerzijds is dit type-afhankelijk, anderzijds kan het ras ook een rol spelen. Er zijn gamefreaks die er tot op hoge leeftijd van genieten. Anderen genieten er zelfs na hun jeugd niet echt van. Sommigen geven de voorkeur aan een bepaald type hond of een bepaalde manier van spelen, anderen willen juist iedereen aanmoedigen om rond te rennen. Er zijn viervoeters die weinig interesse hebben in vreemden, maar die meteen met vrienden spelen. Sommige spelen niet als het warm is, maar verder wel. Het aanbod is dus behoorlijk breed.
Wat is een spel?
Als de ene hond na de andere rent, hoeft dat geen spelletje te zijn en vaak ook niet. Viervoeters die spelen zijn in actie, maar gelukkig – ontspannen. In “echte” racegames wisselen de rollen elkaar af. Soms is de een de achtervolger, soms de ander. Het is hetzelfde met balgspellen – soms staat de ene bovenaan, soms de andere. Als speelgoed bij het spel hoort, laat de viervoeter die het heeft vaak graag zijn speelpartner heel dichtbij komen. Dan is een kleine beweging van het hoofd voldoende en de ander snapt het gewoon niet meer. Of degene met het speeltje rent weg en laat, ook bij deze variant, de achtervolger zo dichtbij komen dat hij het speeltje op dit moment niet kan pakken. Ook hier kunnen de rollen wisselen. Sommigen houden van wildere spellen, anderen spelen zachter.
Belangrijk: Het spel wordt alleen vrij gespeeld. Eventueel op een omheind terrein. De hond speelt niet aan de lijn. Enerzijds omdat hij bij jou aan de lijn moet blijven en niet mag trekken. Aan de andere kant omdat contacten aan de leiband altijd veel problematischer zijn dan wanneer ze vrij rondlopen vanwege de beperkte bewegings- en communicatiemogelijkheden. Bovendien kunnen de honden verstrikt raken en gewond raken.
Wat is geen spel?
Wie kent dat niet: “Hij wil gewoon spelen!” roept het baasje, terwijl zijn hond bijvoorbeeld stijfbenig komt aanlopen met een opstaande nekvacht en de andere viervoeter repareert. Of het “einde van het spel” jaagt de ander op, maar alleen om zijn achterste te kunnen knijpen. Als de een op de grond ligt en de ander over hem gromt, is dat ook geen spel. En ook een reu die aan de hiel van een teef plakt en alles probeert om haar te bestijgen, wil eigenlijk niet spelen. Zelfs een “gekke”, verre viervoeter die over andere stieren-achtige bulldozers rolt, weet niet echt wat spelen is.
Vaak blijken de viervoeters die je gewoon wilt spelen onderweg niet de ideale speelpartner te zijn. Moet een hond dus spelen? Nee, dat hoeft hij niet. Een hond hoeft niet dagelijks contact te hebben met andere honden en hoeft ook niet met iedereen te spelen. Daarom heeft geen viervoeter medelijden nodig als zijn baasje niet in de stemming is voor contact. Misschien is de hond gewond, misschien heeft de eigenaar haast of lijkt de potentiële speelpartner niet geschikt voor zijn hond.
Iedereen die een goed gesocialiseerde, verdraagzame hond heeft en deze tijdens het wandelen tegenkomt, kan rustig zijn viervoeter zelf laten beslissen of en wat hij met zijn soortgenoten wil spelen. Dat laatste, op voorwaarde dat de ander ook interesse heeft in een spel. Als de viervoeter geen zin heeft om te spelen, is dat ook prima. Ook als je, afhankelijk van de situatie, besluit dat hij nu niet speelt, is dat net zo goed. De hond heeft er psychisch geen last van en schaadt hem op geen enkele manier.
Leuke hondespulletjes kun je overigens online vinden op www.andriez.com.